आमी पुराय पौराणीक कथांनी शाप ( शाप ) वाचतात आनी आयकतात . घडये सगळ्यांत चड नामना पुर्विल्ल्या नाटककार कालिदास हाच्या (सुमार ४०० इ.स.) अभिज्ञानसकुंतलम (शकुंतलाची वळख) ह्या नाटकांतल्यान आयज लेगीत नेमान सादर जाता. तातूंत राजा दुष्यंताक रानांत शकुंतला हे सोबीत बायलेक मेळटा आनी ताचो मोग जाता. दुष्यंत रोखडेंच तिचे कडेन लग्न जाता पूण रोखडेंच वेवसायाक राजधानींत परत वचचें पडटा आनी तो तिका आपली सिग्नेट रिंग सोडून वता. खोलायेन मोगान भरिल्ली शकुंतला आपल्या नव्या घोवा विशीं दिवास्वप्नां पळयता.
दिवास्वप्न पळयतना दुर्वासाचो एक बळिश्ट ऋषी तिका दिसूंक नाशिल्ल्यान आनी ताका सारको नमस्कार करूंक नाशिल्ल्यान रागान वचून गेलो. देखून ताणें तिका शाप दिलो की ती कोणाक दिवास्वप्न पळयता ताचे कडेन वळखूंक नासतना उरचो. उपरांत ताणें शाप उणो केलो, जाका लागून तिणें त्या मनशान दिल्लें भेटवस्तू परत केल्यार तांकां तिची याद उरतली. देखून शकुंतला रिंग घेवन राजधानीचो प्रवास केलो, ताचे वांगडा राजा दुष्यंत तिची याद करतलो अशी आस्त बाळगून. पूण प्रवासांत तिची रिंग वचून गेली देखून ती पावली तेन्ना राजान तिका वळखूंक ना.
भृगु विष्णूक शाप दिता
मत्स्यपुराणांत सदांच देव-असुर झुजां सांगल्यात, तातूंत देव सदांच जैतिवंत जातात. अपमानीत जाल्लो शुक्र आचार्य हो असुरांचो गुरू मृतसंजीवी स्तोत्र वा असुरांक अजेय करपाखातीर मंत्राखातीर शिवाकडेन गेलो आनी तशेंच ताच्या असुरांनी आपल्या बापायच्या (भृगु) आश्रमांत आलाशिरो घेतलो. पूण शुक्र आचार्य गेले उपरांत देवांनी परतून असुरांचेर घुरी घाली. पूण असुरांनी भृगुचे बायलेचो आदार मेळयलो आनी तिणें इंद्राक स्थिर केलो. इंद्रान परतून विष्णुक तिचेपसून सुटका मेळची अशें आवाहन केलें. विष्णु आपल्या सुदर्शन चक्रान तिची तकली कापून बाध्य केलें. भृगु ऋषी आपल्या बायलेक जें घडलां तें पळोवन ताणें विष्णुक परत परत पृथ्वीचेर जल्म दिवन सांसारिक जिणेचीं वेदना सोंसून शाप दिलो. देखून विष्णूक जायते फावट अवतार घेवचो पडलो.
भृगु शाप विष्णूक येता
कथांनी शाप भयानक आसतात, पूण खरेंच घडले काय ना हो प्रस्न तातूंतल्यान उप्रासता. शकुंतलाचेर दुर्वासाचो वा विष्णुचेर भृगुचो शाप आमकां सोंसून उडयतलो, जर आमकां ते खरेंच घडल्यात हें कळ्ळें जाल्यार.
पवित्र सप्तकाच्या तिसऱ्या दिसा जेजून असोच शाप उक्तायलो. पयलीं आमी सप्तकाचो नियाळ घेतात.
७० वर्सा देवळाचो नाश जाल्ल्यान इज्रायल सुकलो आनी हजारांनी वर्सां तो सुकून उरलो.
७० वर्सा जेरुसलेम देवळाचो रोमन नश्ट केलो. सांबाळून दवरिल्ल्या रोमन शिल्पांनी तांणी देवळाची लुटमार करून मेनोरा (व्हडली, ७ सुवातींची मेणवाती) घेतिल्ली दिसता
हो शाप फकत सुवार्तेच्या काणयेच्या पानांनी रावना. आमी इतिहासांत घडलां हाची खात्री करूं येता, भारताच्या इतिहासाचेर परिणाम जालो . जेजून उच्चार केल्लो हो सुसपी शाप खरोच बळिश्ट आशिल्लो. ताच्या काळांतले लोक ताचे कडेन दुर्लक्ष करून आपलो नाश करताले.
तो देवळाचो नाश आयज लेगीत प्रदर्शीत आसा
शाप सोंपता.
उपरांत जेजून तो शाप कसो येतलो आनी तो कितलो काळ तिगून उरतलो तें स्पश्ट केलें.
ते (ज्यू लोक) तलवारीन पडटले आनी सगळ्या राश्ट्रांक बंदखणींत व्हरतले. जेरुसलेम विदेशी लोकांचो काळ पुराय जायसर विदेशी लोक पांयांनी मारतले.लुकास 21:24
आमी पुराय पौराणीक कथांनी शाप ( शाप ) वाचतात आनी आयकतात . घडये सगळ्यांत चड नामना पुर्विल्ल्या नाटककार कालिदास हाच्या (सुमार ४०० इ.स.) अभिज्ञानसकुंतलम (शकुंतलाची वळख) ह्या नाटकांतल्यान आयज लेगीत नेमान सादर जाता. तातूंत राजा दुष्यंताक रानांत शकुंतला हे सोबीत बायलेक मेळटा आनी ताचो मोग जाता. दुष्यंत रोखडेंच तिचे कडेन लग्न जाता पूण रोखडेंच वेवसायाक राजधानींत परत वचचें पडटा आनी तो तिका आपली सिग्नेट रिंग सोडून वता. खोलायेन मोगान भरिल्ली शकुंतला आपल्या नव्या घोवा विशीं दिवास्वप्नां पळयता.
दिवास्वप्न पळयतना दुर्वासाचो एक बळिश्ट ऋषी तिका दिसूंक नाशिल्ल्यान आनी ताका सारको नमस्कार करूंक नाशिल्ल्यान रागान वचून गेलो. देखून ताणें तिका शाप दिलो की ती कोणाक दिवास्वप्न पळयता ताचे कडेन वळखूंक नासतना उरचो. उपरांत ताणें शाप उणो केलो, जाका लागून तिणें त्या मनशान दिल्लें भेटवस्तू परत केल्यार तांकां तिची याद उरतली. देखून शकुंतला रिंग घेवन राजधानीचो प्रवास केलो, ताचे वांगडा राजा दुष्यंत तिची याद करतलो अशी आस्त बाळगून. पूण प्रवासांत तिची रिंग वचून गेली देखून ती पावली तेन्ना राजान तिका वळखूंक ना.
भृगु विष्णूक शाप दिता
मत्स्यपुराणांत सदांच देव-असुर झुजां सांगल्यात, तातूंत देव सदांच जैतिवंत जातात. अपमानीत जाल्लो शुक्र आचार्य हो असुरांचो गुरू मृतसंजीवी स्तोत्र वा असुरांक अजेय करपाखातीर मंत्राखातीर शिवाकडेन गेलो आनी तशेंच ताच्या असुरांनी आपल्या बापायच्या (भृगु) आश्रमांत आलाशिरो घेतलो. पूण शुक्र आचार्य गेले उपरांत देवांनी परतून असुरांचेर घुरी घाली. पूण असुरांनी भृगुचे बायलेचो आदार मेळयलो आनी तिणें इंद्राक स्थिर केलो. इंद्रान परतून विष्णुक तिचेपसून सुटका मेळची अशें आवाहन केलें. विष्णु आपल्या सुदर्शन चक्रान तिची तकली कापून बाध्य केलें. भृगु ऋषी आपल्या बायलेक जें घडलां तें पळोवन ताणें विष्णुक परत परत पृथ्वीचेर जल्म दिवन सांसारिक जिणेचीं वेदना सोंसून शाप दिलो. देखून विष्णूक जायते फावट अवतार घेवचो पडलो.
भृगु शाप विष्णूक येता
कथांनी शाप भयानक आसतात, पूण खरेंच घडले काय ना हो प्रस्न तातूंतल्यान उप्रासता. शकुंतलाचेर दुर्वासाचो वा विष्णुचेर भृगुचो शाप आमकां सोंसून उडयतलो, जर आमकां ते खरेंच घडल्यात हें कळ्ळें जाल्यार.
पवित्र सप्तकाच्या तिसऱ्या दिसा जेजून असोच शाप उक्तायलो. पयलीं आमी सप्तकाचो नियाळ घेतात.
७० वर्सा देवळाचो नाश जाल्ल्यान इज्रायल सुकलो आनी हजारांनी वर्सां तो सुकून उरलो.
७० वर्सा जेरुसलेम देवळाचो रोमन नश्ट केलो. सांबाळून दवरिल्ल्या रोमन शिल्पांनी तांणी देवळाची लुटमार करून मेनोरा (व्हडली, ७ सुवातींची मेणवाती) घेतिल्ली दिसता
हो शाप फकत सुवार्तेच्या काणयेच्या पानांनी रावना. आमी इतिहासांत घडलां हाची खात्री करूं येता, भारताच्या इतिहासाचेर परिणाम जालो . जेजून उच्चार केल्लो हो सुसपी शाप खरोच बळिश्ट आशिल्लो. ताच्या काळांतले लोक ताचे कडेन दुर्लक्ष करून आपलो नाश करताले.
तो देवळाचो नाश आयज लेगीत प्रदर्शीत आसा
शाप सोंपता.
उपरांत जेजून तो शाप कसो येतलो आनी तो कितलो काळ तिगून उरतलो तें स्पश्ट केलें.
ते (ज्यू लोक) तलवारीन पडटले आनी सगळ्या राश्ट्रांक बंदखणींत व्हरतले. जेरुसलेम विदेशी लोकांचो काळ पुराय जायसर विदेशी लोक पांयांनी मारतले.लुकास 21:24
