जेजून 3 व्या दिसा एक शाप उचारलो , ताच्या राष्ट्राक वनवासांत रावपाक नश्ट केलो. जेजून आपलो शाप सोंपता असोय अदमास काडलो, ह्या युगाक बंद करपी घडणुको सुरू केल्यो. शिश्यांनी हे विशीं विचारलें आनी जेजून आपल्या परत येवपाचें वर्णन कल्की (कलकीन) सारकें करून सांगलें.
ताची सुरवात अशीच जाली.
जेजू देवळा थावन भायर सरतालो तेन्ना ताचे शिश्य ताचे कडेन ताच्या इमारतीं कडेन लक्ष ओडपाक आयले. २ “तुका हीं सगळीं गजाली दिसतात?” ताणें विचारलें. “हांव खरेंच सांगतां, हांगा एक फातर दुसऱ्या फातराचेर उरचो ना, दरेक फातर सकयल उडयतले.”
३ जेजू ऑलिव्ह पर्वताचेर बसून आसतना, शिस एकांत ताचे कडेन आयले. तांणी म्हणलें, “सांग, हें केन्ना घडटलें आनी तुज्या येवपाची आनी युगाच्या शेवटाक कितें लक्षण जातली?”मातेव24:1-3
ताणें आपल्या शापाचो तपशील दिवन सुरवात केली . मागीर सांजवेळार तो जेरुसलेम भायर ऑलिव्ह पर्वताचेर वचून देवळांतल्यान भायर सरलो ( i ). ज्यू लोकांचो दीस सुर्यास्त जातकच सुरू जाल्ल्यान आतां सप्तकाचो चवथो दीस जावन ताणें आपल्या परत येवपाचें वर्णन केलें.
पौराणीक कथांतली कल्की
गरुड पुराणांत कल्कीक विष्णुच्या दशावताराचो (धा प्राथमिक अवतार/अवतार) निमाणो अवतार अशें वर्णन केलां . सद्याचो युग कलियुगाच्या शेवटाक कल्की येतली . कल्कीच्या दर्शन जावचे पयलीं संवसार क्षीण जातलो, धर्म गमातलो अशें पुराणांत म्हळां. लोक अस्वाभाविक लैंगीक संबंद दवरतले, नग्नताय आनी अनीती वागणुकेची आवड जातली आनी वेगवेगळीं सैमीक संकश्टां आनी प्लेग येतले. ह्या वेळार कल्की हो उज्याची तलवार घेवन घोड्याचेर बसून आशिल्लो अवतार दिसतलो. कल्की धर्तरेच्या दुश्ट लोकांचो नाश करतली आनी नव्या युगाची सुरवात करतली आनी संवसाराक परतून सत्ययुगांत हाडटली.
पूण विकिपीडियाचेर वेदांत कल्की/कल्किनाचो उल्लेख ना अशें म्हळां. तो पयलेच खेपे फकत महाभारतांत परशुरामाच्या 6 व्या दशावतार अवताराच्या विस्तार म्हणून दिसता. हे महाभारत आवृत्तींत कल्की फकत दुश्ट शासकांचो नाश करता पूण सत्ययुगांत नवीकरण हाडना. इ.स.७ – ९ व्या शेंकड्यांत केन्ना तरी कल्की आर्किटाॅयप तयार जाल्ल्याचें विद्वानांचें मत आसा .
द कल्की लांगिंग
हेर परंपरेंत (बौध्द धर्मांत मैत्रेय, इस्लामांत महदी, शीख महदी मीर) कल्की आनी तत्सम व्यक्तिमत्वांची उदरगत जाल्ल्यान संवसारांत कितें तरी चुकलां अशी आमची सहज भावना दिसून येता. कोणे तरी येवन तें बरोबर सेट करचें अशें आमकां दिसता. ताणें वायट जुलमींक सत्तेवयल्यान काडून उडोवचो, भ्रश्टाचार काडून उडोवचो आनी धर्म उबारचो अशी आमी इत्सा दवरतात. पूण ताणें ‘भायर’ वायट काडून उडोवंक जायच पूण भितर आमचो भ्रश्टाचार निवळ करचो पडटलो हें आमी विसरतात . हेर पवित्र ग्रंथांनी कोणे तरी येवन वायटाक हारोवपाची ही तळमळ उक्तायचे पयलीं बऱ्याच काळापयलीं जेजून हें दोन भागांचें काम कशें करचें तें शिकयलें. तो पयल्या येवपा वेळार आमचो अंतर्गत भ्रश्टाचार निवळ करता , दुसर् या येवपा वेळार सरकार आनी समाजीक धर्मा कडेन वेव्हार करता. जेजून ह्या सप्तकाच्या चवथ्या दिसा ताच्या दुसऱ्या येवपाची अपेक्षा दवरली, ताच्या परत येवपाच्यो चिन्नां वर्णन करून.
चवथो दीस – ताच्या परत येवपाचीं लक्षणां
जेजून जाप दिली: “तुका कोणूच फटोवंक नाका म्हण पळे वन राव. ५ कित्याक म्हज्या नांवान जायते जाण येतले, ‘हांव मेसियास’ , आनी जायत्या जाणांक फटोवन दितले. ६ तुका झुजां आनी झुजां विशीं उलोवपां आयकूंक मेळटलीं, पूण तुका भियेनात वेगवेगळ्या जाग्यार जावपी भूंयकांप ८ हीं सगळीं जल्मदुख्खांचो आरंभ.
९ “तेन्ना तुका छळ आनी मरण हाडपाक सोंपयतले आनी म्हजे खातीर सगळ्या राश्ट्रांनी तुमचो दुस्वास जातलो.१० त्या वेळार जायते जाण भावार्था पासून पयस वचतले आनी एकमेकांक विश्वासघात करतले आनी दुस्वास करतले, ११ आनी जायते खोटे संदेष्टे प्रगट जातले आनी जायत्या लोकांक फटोवन दितले तारण मेळटलें 14 आनी सगळ्या राश्ट्रांक साक्षी म्हूण राज्याची ही सुवार्तेची प्रचार जातली आनी मागीर शेवट येतलो.
१५ “म्हळ्यार जेन्नां तुमी पवित्र सुवातेर उबे रावून पळयतात तेन्नां ‘उध्वस्त करपी घृणास्पद’ [ a ] दानीएल संदेष्ट्या वरवीं सांगिल्लें—वाचप्याक समजूंक जाय— १६ मागीर जुदेयांतले लोक दोंगरांनी पळून वचूंक दिवचे न्हय, १७ घरांतल्यान कितेंय काडपाक घराच्या माथ्यार कोणेंच देंवूंक नाकात. १८ शेतांतल्या कोणाकूच आपलो चोळो घेवपाक परत वचूंक दिवचो न्हय. १९ हें कितलें भिरांकूळ जातलें ते दीस गुरवार बायलां खातीर आनी दुदाक धरपी आवय खातीर 20 तुमचें उड्डाण गिमाच्या दिसांनी वा सब्बाथाक जावचें न्हय म्हूण मागणें करात 21 कारण तेन्ना संवसाराच्या सुरवाती सावन आतां मेरेन अतुलनीय संकश्ट येतलें-आनी परत केन्नाच मेळचें ना.
२२ “ते दीस उणे जाले नात जाल्यार कोणूच जियेचो नासलो, पूण वेंचून आयिल्ल्या लोकां खातीर ते दीस उणे जातले, २३ त्या वेळार कोणेंय तुमकां म्हणलें, पळय, हांगा मेसियास आसा! वा ‘थंय तो आसा!’ अशें म्हणूं येता. ताचेर विस्वास दवरूं नाकात 24 कित्याक खोटे मेसियास आनी खोटे संदेष्टे प्रगट जातले आनी शक्य जाल्यार वेंचून काडिल्ल्यांक लेगीत फटोवपा खातीर व्हड व्हड चिन्नां आनी अजापां करतले .
२६ “म्हणून कोणेंय तुमकां, ‘तो थंय आसा, रानांत भायर आसा’ अशें सांगल्यार भायर सरूंक नाकात, वा ‘हांगा तो भितरल्या कुडींत आसा’ अशें सांगल्यार ताचेर विस्वास दवरूं नाकात, २७ कित्याक उदेंते वटेनच्यान येवपी वीज अस्तंतेक लेगीत दिसता तशीच मनशाच्या पुताचें येवप जातलें.२८ जंय जंय मडें आसतलें थंय थंय गिद जमतले.
२९ “त्या दिसांच्या संकश्टा उपरांत रोखडेंच
“‘सूर्य काळोख जातलो आनी चंद्र उजवाड दिवचो ना,मळबांतल्यान नखेत्रां पडटलीं आनी सर्गाचीं पिंडां हालयतलीं.’ [ ब ] .
३० “तेन्नां मनशाच्या पुताची चिन्नां सर्गार दिसतली आनी मागीर पृथ्वीचेर सगळ्यो लोक [ c ] मनशाच्या पुताक सर्गाच्या मेघां वयल्यान, बळ आनी व्हड वैभवान येता तें पळोवन शोक करतले .मातेव24:4-31
चवथ्या दिसा जेजून देवळाच्या येवपी नाशा फाटल्यान पळयलो . वाडत वचपी वायट, भूंयकांप, दुकळ, झुजां आनी छळ हें ताच्या परत येवपा पयलीं संवसारांतलें खाशेलपण आसतलें अशें ताणें शिकयलें. तरी लेगीत ताणें अदमास केलो की सुवार्तेची घोशणा अजूनय पुराय संवसारांत जातली (आयत 14). जसो जसो संवसार क्रिस्ता विशीं शिकतालो तसो तसो ताचे विशीं आनी ताच्या परत येवपा विशीं खोट्या शिक्षकांची संख्या आनी छद्म दावे वाडटले. झुजां, अराजक आनी संकश्टां मदीं ताच्या परत येवपाची खरी लक्षण म्हळ्यार निर्विवाद ब्रह्मांडीय अडचणी. तो नखेत्रां, सुर्याचो आनी चंद्राच्या उजवाडाक धुमशेण काडटलो.
ताच्या परत येवपाचें वर्णन
उपरांत जॉनान ताच्या परत येवपाचें वर्णन केलें, ताचें चित्रण कल्की सारकें केलें:
हांवें पळयलें सर्ग उक्तो उबो आशिल्लो आनी थंय म्हज्या मुखार एक धवो घोडो आशिल्लो, जाच्या घोड्याचेर बसपी मनशाक विस्वासू आनी खरो म्हणटात. न्यायान तो न्याय करता आनी झुज करता. १२ ताचे दोळे ज्वालामुखी उज्या सारके आनी ताचे तकलेर जायते मुकूट आसात. ताचेर एक नांव बरयलां, तें स्वता सोडून हेर कोणाक खबर ना. १३ तो रगतांत बुडयल्लो चोळो घाल्लो आनी ताचें नांव देवाचें उतर. १४ धव्या घोड्याचेर बसून आनी धव्या आनी निवळ वस्त्रां घालून सर्गांतलीं सैन्या ताच्या फाटल्यान वतालीं. १५ ताच्या तोंडातल्यान भायर सरपी एक धारदार तलवार, जाचे वरवीं राष्ट्रांक मारूं येता. “तो लोखणाच्या राजदंडान तांचेर राज्य करतलो.” [ अ ] तो सर्वशक्तिमान देवाच्या रागाच्या रागाच्या सोऱ्याच्या दाबाचो पांय मारता. १६ ताच्या चोंब्याचेर आनी मांडयेर ताका हें नांव बरयलां.
राजांचो राजा आनी स्वामींचो स्वामी.
१७ तेदनां हांवें सुर्याक उबो आशिल्लो एक देवदूत पळेलो आनी ताणें व्हड आवाजान आवाजांत उडपी सगळ्या सुकण्यांक रडलो: “येयात, देवाच्या व्हडल्या जेवणा खातीर एकठांय येयात, १८ म्हणजे तुमी राजांचें, सेनापती आनी पराक्रमी, घोड्याचें आनी तांचेर बसपी लोकांचें मांस आनी सगळ्या लोकांचें मांस खावंक शकतले, मुक्त आनी गुलाम, व्हड आनी ल्हान.”
१९ तेदनां हांवें पळेलें की पशू आनी पृथ्वीचे राजा आनी तांचीं सैन्या घोड्याचेर बसपी आनी ताच्या सैन्या आड झुजपाक एकठांय जाल्ले. २० पूण तो मोनजात आनी ताचे वांगडा ताचे वतीन चिन्नां केल्ल्या खोट्या संदेष्ट्याक धरलो. ह्या चिन्नां वरवीं ताणें त्या पशूचें चिन्न मेळिल्ल्या आनी ताचे प्रतिमेची पुजा करपी लोकांक फटोवन उडयले. दोगांयक जिवें जळपी गंधकाच्या उज्याच्या तळ्यांत उडयले. २१ घोड्याचेर बसपी मनशाच्या तोंडातल्यान तलवारी भायर सरून उरिल्ल्यांक मारले आनी सगळ्यो सुकणीं आपल्या मासाचेर घुस्पली.प्रकासणी 19:11-21
चिन्नांचें मुल्यांकन करप
झुज, संकश्ट आनी भूंयकांप वाडत आसात हें आमकां दिसता – देखून ताच्या परत येवपाचो वेळ लागीं पावता. पूण अजून मळबांत अडचणी नात म्हणून ताची परत येवप फकत अजून न्हय.
आमी कितले लागीं आसात?
हाका जाप दिवंक जेजून फुडें सांगलें
“आतां अंजीराच्या झाडा थावन हो धडो शिकात: तिचीं टणक्यो कोमल जातात आनी ताचीं पानां भायर सरता म्हणसर तुमकां कळटा की उमास लागीं पावला. 33 तरी लेगीत हीं सगळीं गजाली पळयतना तुमकां कळटा की ती [ e ] लागीं आसा , दारांतच केन्नाच वचूंक ना.मातेव24:32-35
आमच्या दोळ्यां मुखार पाचवें जावपी अंजीराचें झाड
इज्रायलाचें प्रतीक आशिल्लें अंजीराचें झाड याद आसा, जें ताणें तिसऱ्या दिसा शाप दिल्लें ? इझ्राएलाच्या सुकपाक सुरवात जाली तेन्ना रोमन लोकांनी देवूळ नश्ट केलें आनी तें १९०० वर्सां सुकून उरलें. जेजून आमकां सांगलें की, ताचें परत येवप केन्ना ‘लागीं’ आसा तें जाणून घेवपाक अंजीराच्या झाडा वयल्यान भायर सरपी पाचव्या रंगाचे अंकुर सोदचे. फाटल्या 70 वर्सांत हें ‘अंजीर झाड’ परतून पाचवीं आनी पानां अंकुरीत जावपाक लागलां तें आमी पळयलां. होंय, हाका लागून आमच्या काळांतलीं झुजां, संकश्टां आनी संकश्टां वाडल्यात, पूण ताणें हे विशीं शिटकावणी दिल्ल्यान हाका लागून आमकां अजाप जावंक फावना.
देखून ताणें आपल्या परत येवपा विशीं बेपर्वा आनी उदासीनताये विशीं शिटकावणी दिल्ल्यान आमच्या काळांत आमी जतनाय आनी पळोवणी करची.
“पूण तो दीस वा तास कोणाक खबर ना, सर्गार देवदूतांक , पुताक लेगीत , [ f ] पूण फकत बापायक हुंवार येवन सगळ्यांक व्हरून व्हरता म्हणसर कांयच कळ्ळें ना
४२ “म्हणून तुमचो प्रभू खंयच्या दिसा येतलो तें तुमकां कळना. ’ ४३ पूण हें समजून घेयात: घराच्या मालकाक रातच्या खंयच्या वेळार चोर येतलो तें कळ्ळें जाल्यार तो जागृत रावतालो आनी आपल्या घरांत घुसपाक दिवचो नासलो .
४५ “म्हळ्यार तो विस्वासू आनी बुद्धीमान नोकर कोण, जाका मालकान आपल्या घरांतल्या नोकरांक फावो त्या वेळार तांकां जेवण दिवपा खातीर दवरला?’ ४६ ज्या नोकराचो धनी परत येतकच ताका तशें करतना मेळटलो ताका बरें जातलें. ’ ४७ खरेंच हांव तुका सांगतां, तो ताका आपल्या सगळ्या संपत्तींचो ताबो दितलो, ४८ पूण समजा तो नोकर वायट आसा आनी ताका म्हणटा स्वताक, ‘म्हजो स्वामी बरोच वेळ पयस रावता’, ४९ आनी मागीर तो आपल्या वांगड्या नोकरांक मारपाक लागता आनी पिवप्यां वांगडा जेवंक आनी पियेवंक लागता ५० त्या नोकराचो स्वामी ताका अपेक्षा नाशिल्ल्या दिसा येतलो आनी ताका खबर नाशिल्ल्या वेळार तो ताका कुडके करून पाखंडी लोकां वांगडा सुवात दितलो दांत.मातेव24:36-51
जेजून शिकवण चालूच दवरली. लिंक हांगा आसा .
दीस 4 सारांश
बिरेस्तारा, पॅशन सप्तकाच्या चवथ्या दिसा जेजून आपल्या परत येवपाचीं लक्षणां वर्णन केलीं – सगळ्या सर्गांतल्या पिंडांक काळोख जावन पराकाष्ठा जाली.
ताच्या परत येवपाची बारीकसाणेन नदर दवरपाची शिटकावणी ताणें आमकां सगळ्यांक दिली. आतां अंजीराचें झाड पाचवें जाल्लें दिसता देखून आमी लक्ष दिवंक जाय.
ताचो दुस्मान ताचे आड कसो हाललो तें 5 व्या दिसा, फुडल्या .
[i] त्या सप्तकाच्या दर एका दिसाचें वर्णन करतना लूक स्पश्ट करता: “दर दिसा जेजू देवळांत शिकयतालो आनी दर दिसा सांजवेळार ऑलिव्ह पर्वत नांवाच्या दोंगुल्लेचेर रात रावपाक भायर सरतालो,” (लूक21:37)