भक्ति (भक्ति) संस्कृत अर्थ “आसक्ति, सहभाग, आवड, श्रद्धांजली, प्रेम, भक्ती, उपासना” ह्या अर्थान आयल्या. भक्तान एका देवाची अविचल भक्ती आनी मोग असो ताचो उल्लेख जाता. अशे तरेन भक्तीखातीर भक्त आनी देवता हांचेमदीं संबंद आसचो पडटा. भक्तीचो आचरण करपी एका मनशाक भक्त म्हण्टात. भक्त लोक आपली भक्ती चड करून विष्णु (वैष्णव धर्म), शिव (शैव धर्म) वा देवी (शक्त धर्म) हांचेकडेन निर्देशीत करतात. पूण कांय जाण भक्तिखातीर हेर देवता वेंचून काडटात (देखीक- कृष्ण).
भक्तीचो अभ्यास करपाक भावना आनी बुध्दी ह्या दोनूय गजालींचो आस्पाव आशिल्लो मोग आनी भक्ती जाय पडटा. भक्ति म्हळ्यार देवाची विधीपुर्वक भक्ती न्हय, तर वागणूक, नीती आनी अध्यात्म हांचो आस्पाव आशिल्ल्या मार्गांत वांटो घेवप. तातूंत हेर गजालींवांगडाच मनाची स्थिती परिष्कृत करप, देवाक वळखप, देवांत वांटो घेवप आनी देवाक भितर सरप हांचो आस्पाव जाता. भक्त जो आध्यात्मिक मार्ग घेता ताका भक्ती मार्ग म्हण्टात . खूबशीं कविता आनी देवाची भक्तिभक्ती उक्तावपी जायतीं गितां वर्सां वर्सां बरयतात आनी गायतात.
दिव्य पासून भक्ति?
भक्तांनी वेगवेगळ्या देवांक जायतीं भक्तिगीतां आनी कविता बरयल्यात तरी लुप्त जावपी थोड्याच देवांनी मनशांक भक्तिगीतां आनी कविता रचली . भक्तिचें आदर्श करपी पौराणीक कथा लेगीत मनशाच्या मर्त्य मनशा खातीर दैवी भक्ती पासून केन्नाच सुरू जायनात. हनुमानाची राम भगवानाविशींची वृत्ती दास्य भाव मानतात ; अर्जुनाचें आनी वृंदावनच्या गोठाणी पोरांचें कृष्णाकडेन तें साख्य भाव मानतात ; राधाचें कृष्णाकडेन तें मधुरा भाव मानतात ; आनी भुरगेपणांत कृष्णाची जतनाय घेवपी यशोदाची ती वत्सल्य भव अशें मानतात .
तरी लेगीत हीं खंयचींच उदाहरणां दैवी मनशाक भक्ति दीक्षा दिवन सुरू जायना. मनशा कडेन देवाची भक्ति इतली दुर्मिळ आसा की कित्याक अशें विचारपाचो आमी केन्नाच विचार करिनात. आमच्या भक्तीक परतून प्रतिसाद दिवंक शकता अशा देवाक आमी भक्ति दिल्यार, मागीर ह्या देवाक आमकां भक्तिची दीक्षा दिवपाची वाट पळोवपाची गरज ना, देव स्वताक दीक्षा दिवंक शकतालो.
मनशा कडल्यान देवा कडेन पळोवचे परस देवा कडल्यान मनशा कडेन अशे तरेन भक्ति कडेन पळोवपांतच आमकां स्वता भक्ति कशी करची हें समजूंक मेळटा.
हिब्रू गीता आनी दैवी भक्ती
हिब्रू वेदांत मनशाकडल्यान देवाकडेन रचचेपरस देवाकडल्यान मनशाक रचिल्लीं कविता आनी गितां आसात. स्तोत्रां नांवाचो हो संग्रह हिब्रू गीता. लोकांनी बरयल्ली आसली तरी तांच्या लेखकांनी तांचीं रचनां देवान प्रेरीत केलीं, आनी अशे तरेन आपलीं आसात असो दावो केल्लो. पूण हें खरें काय कितें तें आमकां कशें कळटलें? हें आमकां कळूं येता कारण तांणी खऱ्या मनशाचो इतिहास पयलीं पळयलो वा अदमास काडलो आनी आमी अदमास तपासूंक शकतात.
देखीक स्तोत्रां 22 घेवया. हिब्रू राजा दावीद हाणें तें सुमार इ.स. इ.स.प.१००० (ताणें येवपी ‘ख्रिस्त’य पयलीं पळयलो ). ज्या मनशाचे हात-पांय छळांत ‘भेदन’ करतात, मागीर ‘मरणाच्या धुल्लांत घालतात’ पूण उपरांत सगळ्या ‘धर्तरेच्या कुटुंबांक’ व्हड जैत मेळयतात ताची तोखणाय करता. प्रस्न असो की कोण?
आनी कित्याक?
हाची जाप आमकां भक्ति चड समजून घेवपाक आदार करता.
स्तोत्रां 22 पूर्वविचारांतल्यान पुरावो दिवपी देवाची भक्तिभक्ती
तुमी हांगासर पुराय स्तोत्रां 22 वाचूंक शकतात . सकयल दिल्ल्या कोश्टकांत, सारकेपण उजवाडाक हाडपाक रंग जुळोवन, स्तोत्रां 22 सुवार्तेंत नोंद केल्ल्या जेजूच्या खुर्सार मारपाचें वर्णन बाजू बाजून दाखयलां.
जेजूक खुर्सार मारपाची प्रत्यक्ष साक्षीदारांनी सुवार्ते बरयले. पूण दावीदान स्तोत्रां 22 हें अणभवपी मनशाच्या नदरेन रचलें – ताचे आदीं 1000 वर्सां. ह्या बरपावळीं मदलें सारकेंपण आमी कशें स्पश्ट करूं येता? तपशील इतले नेटान जुळटात की ताचो आस्पाव करपाक योगायोग जाला की सैनिक दोगूय विभागले (तांणी शिंवपाचे कपडे शिंवराच्या कुशीक वांटले) आनी कपड्या खातीर चिटयो मारल्यो (शिंवर नाशिल्लो कपडो फाडलो जाल्यार तो नाश जातलो म्हणून तांणी ताचे खातीर जुगार खेळ्ळो). रोमन लोकांनी खुर्सार मारपाचो सोद घेवचे पयलीं दावीदान स्तोत्रां 22 रचलो, तरी लेगीत तातूंत खुर्सार मारपाचो तपशील (हात आनी पांय भितर सरप, सांध्यांतल्यान हाडां भायर काडप – बळी फांशी दितना ताणून घेवपा पासून) वर्णन केलां.
ते भायर, जेजूच्या कुशीक भालो घालताना रगत आनी उदक भायर व्हांवतालें अशें जुांवाच्या सुवार्तेंत नोंद केलां , जें काळजा भोंवतणी द्रव तयार जाल्ल्याचें दाखयता. अशें जेजू काळजाचो आताक जावन मेलो, स्तोत्रां 22 व्या ‘ म्हजें काळीज मेणाक रुपांतरीत जालां ‘ ह्या वर्णनाक जुळोवन. ‘भेदन’ अशें अणकारीत केल्ल्या हिब्रू उतराचो शाब्दिक अर्थ ‘ शींव सारको ’ असो जाता. म्हणल्यार शींव आपल्या बळीक ‘भेदन’ करतना ताका मारता तेन्ना सैनिकांनी ताचे हात-पांय विकृत केल्ले.
संशयवादी जाप दितात की स्तोत्रां 22 चें सुवार्तेचें सारकेंपण म्हणल्यार जेजूच्या शिश्यांनी गीताक ‘फिट’ करपा खातीर घडणुको घडयल्यो. ताका लागून तें स्पश्ट जावंक शकता?
स्तोत्रां २२ आनी जेजूची भक्ति
स्तोत्रां 22 वयर दिल्ल्या कोश्टकांतल्या 18 व्या श्लोकान सोंपना. तो चालूच उरता. शेवटाक – मरणा उपरांत – कितलें जैतिवंत जाता तें हांगासर लक्षांत घेयात!
गरीब जेवतले आनी तृप्त जातले; जे प्रभूक सोदतात ते ताची स्तुती करतले— तुमचीं काळजां सदांकाळ जियेवंक मेळचीं!
२७ पृथ्वीचे सगळे शेवट र्वेस्पराची याद करून ताचे कडेन वळटलेआनी सगळ्या राष्ट्रांचीं कुळां ताचे मुखार नमस्कार करतले,
२८ कित्याक राज्य सर्वेस्पराचें आनी तो राष्ट्रांचेर राज्य करता.
२९ पृथ्वीचे सगळे गिरेस्त मेजवानी करून उपासना करतले; मातयेंत देंवपी सगळे ताचे मुखार घुंवळ येतले— जे स्वताक जिवें दवरूंक शकनात .
३० वंशज ताची सेवा करतले ; फुडल्या पिळग्यांक प्रभू विशीं
सांगतले .
३१ ते ताचें नीतिमत्व जाहीर करतले, अजून जल्माक येवंक नाशिल्ल्या लोकांक सांगतले : ताणें तें केलां!स्तोत्रां 22: 26-31
आयज जियेवंक तुका आनी म्हाका पूर्वविचार
हातूंत आतां ह्या मनशाच्या मरणाच्या तपशीलांचें वर्णन जायना, जें स्तोत्राच्या सुरवेक हाताळ्ळां. दावीद आतां फुडाराक फुडें पळयता, जेजूच्या पुनर्जल्माच्या फाटल्यान , ताचो परिणाम ‘ वंशज ‘ आनी ‘ फुडल्या पिळग्यांचेर ‘ (आयत.३०). हो आमी जेजू उपरांत 2000 वर्सां जियेतात. अशें भयानक मरण मेल्ल्या ह्या ‘हात-पांय भितर’ ह्या मनशा फाटल्यान वचपी ‘वंशज’ ताचे विशीं ‘सणयतले’ आनी ताची ‘सेवा’ करतले अशें दावीद गायता. श्लोक २७ व्याप्तीचो अदमास करता; ‘पृथ्वीच्या शेवटाक’, ‘सगल्या राश्ट्रांच्या कुटुंबां मदीं’, तांकां ‘प्रभु कडेन वळपाक’ कारण जालें. 29 व्या कडव्यांत ‘जे स्वताक जिवें दवरूंक शकनात’ (जो आमी सगळेच) एक दीस ताचे मुखार कसो घुंवळ येतले तें दाखयता. ह्या मनशाचें जैत मेल्ल्या वेळार जिवें नाशिल्ल्या (‘आतां मेरेन जल्माक येवंक नाशिल्ल्या’) लोकांक जाहीर जातलें.
ह्या निमाण्या निमाण्या भागाक सुवार्ते कडेन कांयच संबंद ना कारण आतां तातूंत खूब उपरांतच्या घडणुकांचो अदमास आसा – आमच्या काळांतल्या घडणुकांचो. सुवार्तेचे लेखक, पयल्या शेंकड्यांत, जेजूच्या मरणाचो आमच्या काळार जाल्लो परिणाम घडोवंक शकले नात आनी देखून तें नोंद करूंक ना. स्तोत्रां २२ आनी सुवार्ते मदल्या संबंदा विशीं संशयवादी नदर जेजूच्या पयसुल्ल्या फुडाराक, संवसारभरांतल्या परिणामाची स्पश्टताय दिना, जो स्तोत्रां २२ हांणी ३००० वर्सां आदीं बरोबर अदमास केल्लो.
जेजूच्या खुर्सार मारपाचो परिणाम कितलो जातलो हाचे परस बरो अदमास स्तोत्रां 22 प्रमाण करूं येनाशिल्लो. ताच्या मरणाचो तपशील तशेंच पयसुल्ल्या फुडाराक ताच्या जिविताचो दायज ताच्या जिविताच्या 1000 वर्सां आदीं जाहीर जातलो असो दावो संवसारीक इतिहासांत आनीक कोण करपाक शकता? खंयचोच मनीस इतल्या नेटान पयसुल्ल्या फुडाराचो अदमास घेवंक शकना देखून, स्तोत्रां 22 ची ही रचना देवान प्रेरीत केल्ल्याचो हो पुरावो.
‘सगल्या राष्ट्रांच्या कुळांत’ तुका देवा कडल्यान भक्ति.
नोंद केल्लेप्रमाण भक्ति, फकत भावनांचो न्हय, तर भक्ताचो ताचे भक्तीच्या व्यक्तीकडेन पुरायपणान वांटो घेवपाचो आस्पाव करता. देवान आपल्या पुता जेजूच्या बलिदानाची इतली बारीकसाणेन येवजण केल्ली की ताणें 1000 वर्सां आदीं गीतांत तपशील प्रेरीत केले जाल्यार, ताणें भावनीक प्रतिक्रियांत न्हय, पूण खोलायेन पूर्वविचार, येवजण आनी हेतून वागलें. देवान ह्या कृतींत पुरायपणान वांटो घेतलो आनी ताणें तें तुजे खातीर आनी म्हजे खातीर केलें.
किद्याक?
आमचे कडेन आशिल्ले भक्तीक लागून दैवी भक्तिंत देवान जेजूक धाडलो, इतिहासाच्या सुरवाती सावन आमकां सासणाचें जिवीत दिवपा खातीर सगळ्या तरांच्या तपशीलांनी येवजण केल्लो. हें जिवीत तो आमकां दान म्हूण दिता .
हाचेर चिंतन करतना पावलू ऋषीन बरयलें
तुमकां दिसता, फकत योग्य वेळार, जेन्ना आमी अजून अशक्त आशिल्ले, तेन्ना ख्रिस्त अभक्तां खातीर मेलो. ७ बऱ्या मनशा खातीर कोणाक मरपाचें धाडस जावं येता तरी, नितीमान मनशा खातीर कोणूय मरतलो तें खूब क्वचितच. ८ पूण देव आमचे कडेन आपलो मोग अशें दाखयता: आमी पापी आसतना, ख्रिस्त आमचे खातीर मेलो.रोमकारांक 5:6-8
जॉनान जोडलें:
कित्याक देवान संवसाराचो इतलो मोग केलो की ताणें आपलो एकलोच पूत दिलो, जाका लागून ताचेर विस्वास दवरपी कोणाक नाश जावचो ना पूण ताका सासणाचें जिवीत मेळचें.जुांव 3:16
आमचो प्रतिसाद – भक्ति
तर ताच्या मोगाक, ताच्या भक्तिक आमी कसो प्रतिसाद दिवचो अशें देवाक दिसता? बायबलांत म्हळां
ताणें पयलेच खेपे आमचो मोग केलो म्हणून आमी मोग करतात.1 जुवांव 4:19
आनी
देवान हें केलें की ते ताका सोदतले आनी घडये ताचे कडेन हात वाडोवन ताका सोदतले, जरी तो आमच्या खंयच्याय एका मनशा पासून पयस नासलो तरी.प्रेषितांचीं कृत्यां 17:27
देवा कडेन आमी परत ताचे कडेन पावचें, ताचें दान मेळचें आनी ताका मोगान जाप दिवची अशें दिसता. ताचेर परतून मोग करपाक शिकप, भक्ती संबंद सुरू करप. ताणें भक्ती स्थापन करपाची पयली चाल केल्ल्यान, ताका खूब खर्च करपी, खूब पूर्वविचार आस्पावपी , तुमी आनी हांव ताचो भक्त म्हणून प्रतिसाद दिवप वाजवी न्हय?